Andere naam : Diamant geopelia
Wetenschappelijke naam : Geopelia cuneata
De diamantduif is de kleinste van de columbids, met een gemiddelde grootte en gewicht van respectievelijk 20 cm en 45 g. Het is een prettige metgezel die gemakkelijk kan worden geassocieerd met andere soorten als zijn buren niet overdreven luidruchtig en rusteloos zijn.
 Familie | Columbidae |
|---|---|
 Vriendelijk | Geopelia |
 Gewicht | Van 40 gr tot 50 gr |
 Snee | Van 19 cm tot 21 cm |
 Levensverwachting | Van 7 tot 12 jaar |
De Diamond Dove heeft een levensverwachting van tussen 7 en 12 jaar gemiddeld.
Geografisch gebied
De diamanten duif is van Australië, voornamelijk uit de centrale, noordelijke en westelijke regio's van het land.
Vertegenwoordigers van deze soort bewonen semi-aride gebieden in de buurt van beken en waterpunten. Wanneer de omstandigheden ongunstig worden, vooral gebrek aan voedsel, trekken ze naar het zuiden.
Geschiedenis van het ras
De beschrijving van de diamanten duif werd gerealiseerd in 1801 door de Britse natuuronderzoeker John Latham.
Vroeger, veel individuen waren geëxporteerd van Australië naar Zuid-Afrika. Van die laatste werden de vogels van deze soort vervolgens naar België en Nederland gestuurd om vervolgens naar andere landen in Europa te worden geëxporteerd.
Fysieke kenmerken
Van alle soorten duiven zijn de Diamantduif is de kleinste.
Vandaag zijn er veel mutaties, kleuren en combinaties. Het basisgevederte (wild fenotype) is witstuit.
De meest voorkomende kleuren zijn: witte stuitopaal, witte staartopaal, bruin, bruin met witte stuit, bruin met witte staart, rood, rood met witte stuit, rood met witte staart, geel, geel met witte stuit, geel witstaart , bont…
Het is moeilijk om de geslachten te onderscheiden naar uiterlijk, maar er kan rekening worden gehouden met bepaalde indicatoren, zoals de omtrek van het oog, die bij mannen meer uitgesproken is.
Gedrag en karakter
De Diamond Dove is een vrij rustige vogel, die naast andere soorten kan bestaan. Op voorwaarde echter dat deze laatste niet te luidruchtig of opgewonden zijn, omdat het houdt niet van opwinding en wordt snel bang.
Voeding
In het wild eet de Diamantduif zaden op de grond, een paar kruiden en zelfs mieren.
In de fokkerij bestaat het te geven voer uit: zaadmixen voor exotische vogels, maar de Diamond Dove heeft een duidelijke voorkeur voor de kleinere. Zo zal ze bijvoorbeeld de voorkeur geven aan gierst boven kanariezaad.
Ze is ook niet dol op fruit en is zelden geïnteresseerd in cuttlebone. Vandaar de noodzaak om te zorgen voor andere bronnen van supplementen om tekorten te voorkomen: anijszand voor calcium, eierpasta en supplementen voorgeschreven door dierenartsen.
Reproductie
Bij de Diamond Dove, de broedperiode vindt plaats in de lente wanneer het evolueert in zijn natuurlijke omgeving. Ze bouwt haar nest op de grond.
Zowel in het wild als in gevangenschap genereert het vrouwtje 2 eieren per koppeling, waarop ze vervolgens een tiental dagen broedt. De jongeren verlaten het nest vrij snel, 10-11 dagen na het uitkomen.
Gezondheid
Aan de gezondheidskant vreest de Diamond Dove vooral de tekortkomingen, met name in vitamine A, B1, natrium, calcium en eiwitten.
Het kan ook lijden aan ziekten als gevolg van inwendige parasieten (trichomoniasis, coccidiose, ascariasis, enz.), uitwendige (mijten), mycosen (aspergillose, candidiasis, enz.) en bacteriën (salmonellose, coriza, enz.).
Levenswijze
De Diamantduif heeft een ruime volière, idealiter breder dan hoog, om horizontale vluchten uit te voeren.
Het verdraagt lage temperaturen redelijk goed, maar moet hebbengoed geïsoleerde schuilplaats binnen in de volière. Het is bovendien aan te raden om niet te bewaren slechts één koppel per volière.
De Diamantduif moet ook kunnen zonnebaden en op de grond kunnen foerageren, net als in het wild.
Er moet ook een nestkast van ongeveer tien cm breed en 5 cm hoog worden voorzien, om nog maar te zwijgen van de drinkbakken die dagelijks moeten worden gevuld en schoongemaakt.