Andere namen: Valkparkiet, Puppyparkiet
Wetenschappelijke naam : Nymphicus hollandicus
De Elegante Valkparkiet is het soort vogel dat veel leven in huis brengt. We worden er nooit moe van om te zien hoe ze plezier heeft, zichzelf uitdrukt en bloeit. De gele kuif op zijn kop en de roodoranje markeringen op zijn wangen zijn enkele van de fysieke kenmerken van de westelijke valkparkiet, die inheems is in Australië.
 Familie | Cacatuidae |
|---|---|
 Vriendelijk | Nymphicus |
 Gewicht | Van 80 gr tot 100 gr |
 Snee | Van 30 cm tot 40 cm |
 Levensverwachting | 15 tot 30 jaar oud |
De levensverwachting van de Westerse Valkparkiet ligt tussen 15 en 30 jaar.
Geografisch gebied
De westelijke valkparkiet is inheems in Australië. Ze leeft voornamelijk buiten de kustgebieden van het vasteland, evenals in Tasmanië. Deze vogel waardeert vooral weilanden en savannes, maar vindt het ook niet erg om in stedelijke gebieden te wonen.
Geschiedenis van het ras
De beschrijving van de westelijke valkparkiet werd in 1832 gemaakt door zoöloog Johann Georg Wagler, maar waarnemers waren hem al lang eerder in zijn natuurlijke omgeving tegengekomen.
Tegenwoordig wordt de wereldpopulatie van westerse valkparkieten geschat op een miljoen vogels.
In sommige delen van Australië wordt het door boeren als een plaag beschouwd.
Fysieke kenmerken
De Elegante Valkparkiet wordt gekenmerkt door een antracietgrijs verenkleed en is vooral herkenbaar aan de gele kuif boven zijn hoofd, die en van dezelfde kleur. Een ander onderscheidend teken: roodoranje markeringen op de wangen. De rand van de vleugel is wit. Het mannetje heeft een geel masker, in tegenstelling tot het vrouwtje dat ook strepen onder de staart en gele aftekeningen onder de vleugel heeft.
Bovendien is er een grote verscheidenheid aan mutaties onder de elegante valkparkieten die in gevangenschap worden gekweekt: lutino (min of meer uniform geel, wangen blijven oranje), face-blanche (grijs en wit), bronze fallow, opaline, bont, wit opgeruwd
Gedrag en karakter
In het wild, de Elegante Valkparkiet leeft vaak in grote groepen die uit enkele tientallen individuen kan bestaan. Deze laatste communiceren met elkaar via verschillende soorten geschreeuw. Zij zijn ook in staat om die van andere vogelsoorten na te bootsen.
Binnen deze banden is de koppels worden gevormd voor het leven. Deze duetten duren ook buiten het broedseizoen.
In gevangenschap is de westelijke valkparkiet een vogel die heel gemakkelijk temmen en wie is zeer aangenaam om naar te kijken. Erg ssociaal, expressief en speels, vraagt ze om regelmatig geprikkeld te worden door middel van spelletjes en eist ze de nabijheid van haar meester.
Je moet ook weten dat het bijzonder luidruchtig is. Dit is een factor om rekening mee te houden bij het adopteren van een of meer.
Voeding
In zijn natuurlijke omgeving voedt de Westerse Valkparkiet zich op verschillende zaden (zonnebloem, gierst …), of granen gecultiveerd (sorghum, enz.) en fruit.
Het dieet om thuis te zorgen moet daarom vergelijkbaar zijn: speciale korrels voor grote parkieten aangevuld met verse groenten en fruit.
We moeten er ook voor zorgen dat het vers en schoon water heeft en daarom dagelijks wordt vernieuwd.
Een cuttlebone en een minerale steen voorzien het ook van calcium en minerale bijdragen.
Bepaalde voedingsmiddelen zijn gevaarlijk voor de Europese valkparkiet en mogen er daarom niet aan worden gegeven: met name rauwe aardappelen, peterselie, avocado, bieten, zuivelproducten, vleeswaren, ui, knoflook, champignons en citrusvruchten.
Reproductie
De elegante valkparkiet kan zich voortplanten vanaf de leeftijd van een jaar, maar het is aan te raden nog een paar maanden te wachten alvorens te paren: 15 maanden voor het mannetje, 18 maanden voor het vrouwtje.
Deze ligt 3 tot 7 eieren en het broeden duurt tussen de 16 en 22 dagen, afhankelijk van de omgevingstemperatuur. Broeden die ook afwisselend door het mannetje (overdag) en het vrouwtje ('s nachts) wordt verzorgd.
Gezondheid
Om gezond te zijn, heeft de Europese Valkparkiet een uitgebalanceerde voeding en goede hygiëne nodig. Dit laatste omvat met name het baden en het regelmatig controleren van het verenkleed om eventuele parasieten op te sporen. De klauwen en de snavel moeten ook van tijd tot tijd worden geïnspecteerd.
Daarnaast is de Westerse Valkparkiet erg gevoelig voor tocht en moet daarom te allen tijde worden beschermd.
Levenswijze
De westelijke valkparkiet kan tevreden zijn met een ruime kooi als alleen. Het moet in een veelbezochte ruimte worden geplaatst om het gevoel van eenzaamheid te voorkomen. Als er meerdere zijn, is een volière beter geschikt.
Deze vogel moet minimaal één keer per dag vrij kunnen vliegen. Het is daarom raadzaam om hem in een grote beveiligde ruimte los te laten.
De kooi of volière moet worden versierd met zitstokken van natuurlijk hout, schommels, verschillende soorten speelgoed en containers voor voedsel en water (voederbak, drinkbakken). Het moet regelmatig worden schoongemaakt.
Het is ook raadzaam om een ruime nestkast te voorzien, bij voorkeur in hout.