Door teken overgedragen ziekten weerspiegelen de huidige zorgen van medisch belang voor zowel mensen als honden. Er is er een die alleen honden treft, piroplasmose, ontdekt in 1895 in Italië, het wordt nu vaak aangetroffen in milde en vochtige, gematigde streken van Frankrijk. Omdat de vitale prognose soms wordt beïnvloed, is het essentieel om de tekenen ervan vroegtijdig te begrijpen en te detecteren om op tijd in te grijpen.
Meer dan 2/3 van het Franse grondgebied wordt getroffen
"Ze rent, ze rent de piro, ze is hier geweest, ze komt zo terug!" », Het rijm past hem als gegoten. Inderdaad, op meer dan 2/3 van het Franse grondgebied zien we de aanwezigheid van een teek Dermacentor reticulus onvoorspelbare en willekeurige vector van een parasiet Babesia canis Waar Babesia vogeli, verantwoordelijk voor babesiose bekend als "canine piroplasmose". De klimaatveranderingen met kortere en minder strenge winters en regenachtige zomers hebben een direct effect op de overleving en ontwikkeling van teken vectoren van deze ziekte. Wandelgebieden die mogelijk tekenreservoirs zijn, zijn belangrijk om te overwegen. Hierdoor zal de teek zich nog meer hechten aan jachthonden, honden die buiten leven of aan het wandelen zijn.
Jaarlijks worden enkele duizenden gevallen gemeld. Zelfs als de kennis van de ziekte onder de knie is, zien we soms meer virulente vormen en mislukte behandelingen. Dit is misschien een weerspiegeling van nieuwe parasitaire vormen, nieuwe piroplasma's, die circuleren en de medische zorg compliceren. Het piroplasma nestelt zich in de rode bloedcellen van de hond en veroorzaakt massale vernietiging, hemolytische anemie vrij snel, zelfs binnen 2 dagen, soms gevolgd door shock.
Vermoed de eerste tekenen om zo snel mogelijk in te grijpen
Een koorts piek is waarneembaar, tot 40 ° C bij honden, geassocieerd met een zeer grote vermoeidheid, een verlies van eetlust, zonder aanwijsbare reden. Je hond wil echt niet meer opstaan. Door de lippen op te tillen, slijmvliezen meestal roze worden Erg bleek en na een paar dagen, zonder onmiddellijk medisch ingrijpen, worden ze geel. Van donkere urine, bruin van kleur, doen denken aan een nier complicatie of lever. Bij jonge honden is de klinische expressie van piroplasmose ernstiger dan bij volwassenen. Onbehandeld of te laat, kan piroplasmose dodelijk zijn; een vroege diagnose met zekerheid door uw dierenarts dient onverwijld te worden uitgevoerd.
Bloeddiagnose en behandeling
De bevestiging van piroplasmose is definitief als de parasieten direct onder een microscoop worden waargenomen op een druppel bloed die meestal van de lippen wordt genomen. Het niet-waarnemen van het piroplasma laat echter niet toe om te concluderen dat de ziekte afwezig is, aangezien de klinische symptomen in dit geval op zichzelf suggestief zijn. De behandeling omvat het direct vernietigen van de parasieten in het bloed door injectie bij uw dierenarts. Als de remissie niet snel verloopt of de klinische vorm te ernstig is, is ziekenhuisopname soms nodig om de vitale functies van uw hond te ondersteunen. Terugval is altijd mogelijk en maakt dat u ook na de behandeling uiterst waakzaam bent. De teek bescherming blijft uw belangrijkste troef, omdat uw hond de ziekte op elk moment opnieuw kan oplopen.
Bescherm uw hond goed en voorkom de overdracht van piroplasmose
In het voor- en najaar is het nodig piekincidentie verwachten in een aantal regio's. De door veterinaire antiparasitaire middelen verleende bescherming blijft de meest effectieve methode om te voorkomen dat teken zich hechten aan of hechten aan de huid voor het vrijkomen van het piroplasma tijdens de bloedmaaltijd. Om uw hond goed te beschermen, is het regelmatig aanbrengen van geschikte producten essentieel evenals de systematische inspectie van zijn vacht om opportunistische teken op te vangen. De jaarlijkse bescherming die het vaccin tegen piroplasmose biedt, is een voordeel, maar moet in tijden van besmetting worden aangevuld met het gebruik van anti-tekenproducten.
Omdat een goede hond ook een goed beschermde hond is, aarzel niet om advies in te winnen bij uw dierenarts, afhankelijk van het seizoen en de regio waar u met uw hond woont.