Honden zoals mannen of katten zijn vatbaar voor plasproblemen. Hoektanden zijn echter veel minder gevoelig voor de urinewegen dan katten. Als we het hebben over urinewegproblemen, denken we vaak aan blaasontsteking, maar dit zijn niet de enige ziekten van het urinewegstelsel, verre van dat. Wat zijn de symptomen die urineproblemen kunnen weerspiegelen? Welke ziekten kunnen het veroorzaken? We zullen proberen deze vragen te beantwoorden om u te helpen mogelijke problemen bij uw hond op te sporen.
Urinesymptomen bij honden
- Moeite met urineren of dysurie. De hond moet moeite hebben gehad met plassen, de spray wordt onderbroken door pauzes, of het dier vertoont ongemak of zelfs pijn bij het plassen. Deze moeilijkheid kan te wijten zijn aan blaasstenen, prostaathyperplasie, enz.
- Kleine hoeveelheid eliminatie of pollakiurie. De hond plast een paar druppels bij een paar druppels, uitscheiding is vaak moeilijk - de hond spant zich in - en kan pijnlijk zijn.
- Aanwezigheid van bloed in de urine of hematurie. De urine is meestal roze (bloed verdund in het urinevolume). De aanwezigheid van bloed kan wijzen op een aanzienlijke ontsteking van de blaaswand, urineleider of nieren. In het geval dat de hond bloed plast in de natuur (d.w.z. felrood), moet hij dringend worden geraadpleegd met zijn dierenarts.
- Pijn bij het plassen of strangurie. De hond gaat in de uitscheidingspositie en huilt omdat er maar heel weinig urine uitkomt. De hond ervaart een ernstige verbranding of kramp elke keer dat hij probeert te plassen. Deze pijn kan de oorzaak zijn van urineretentie (uit angst voor pijn zal de hond niet willen plassen), wat al snel een probleem kan worden. Geassocieerd met deze pijn bij het plassen, kunnen we een toename van het likken van de penis of vulva waarnemen.
- Eliminatie in grote hoeveelheden of polyurie. Om een hond veel (te veel) te laten plassen, moet hij veel drinken; de twee zijn gekoppeld. Een hond met dit type syndroom moet naar de dierenarts worden gebracht voor een minimale bloedtest. Nierfalen, hormonale stoornissen (diabetes mellitus of het syndroom van Cushing) zijn enkele van de te onderzoeken wegen.
- urine vuil. Dit is een symptoom dat aan veel dingen kan doen denken: moeite met inhouden, plassen van vreugde … het spoor kan al dan niet gedragsmatig zijn. Wanneer u dit probleem met uw dierenarts bespreekt, zorg er dan voor dat u in detail de omstandigheden beschrijft waaronder de episodes van onreinheid optreden: hond die alleen wordt gelaten, hond die zijn poot opheft of integendeel die lijkt te zijn vergeten in zijn mand …
Urinesymptomen kunnen alleen of in combinatie verergeren, dat wil zeggen dat men tegelijkertijd moeilijkheden kan waarnemen bij het urineren met bijvoorbeeld bloed.
Maar waar kunnen deze symptomen aan te wijten zijn? Laten we eens kijken naar veelvoorkomende urinewegaandoeningen bij honden.
Ziekten van het urinewegstelsel van de hond
Incontinentie
Er zijn 2 vormen van incontinentie bij honden: incontinentie bij oudere honden encastratie-incontinentie van de teef.
In het eerste geval ervaart de hond naarmate hij ouder wordt moeite met inhouden net zo lang als hij deed toen hij jonger was. Ofwel vraagt hij om uit te gaan, maar te laat; of hij vergeet het helemaal te vragen en plast daarom waar hij is. Verschillende pathologieën kunnen aan de basis liggen van deze incontinentie: seniliteit, de prostaataandoeningen bij de man, een neurologisch probleem (opeenvolgend of niet op een beroerte bijvoorbeeld)…
In het tweede geval kunnen gecastreerde teven van grote rassen of grote rassen deze aandoening ontwikkelen. De oorsprong van deze aandoening is nog steeds slecht begrepen, maar oestrogeen (geproduceerd door de eierstokken) speelt een rol bij de urethrale druk, hun afwezigheid bevordert continentieproblemen.
Urinestenen
We praten ook over urinaire lithiasis. Er zijn verschillende soorten urinestenen: struvieten, oxalaten, uraten en cystinestenen. Bepaalde hondenrassen staan bekend om hun vermogen om dit of dat type kristal te maken. Dit is bijvoorbeeld het geval bij de Dalmatiër die bekend staat om zijn gevoeligheid voor uraatstenen of de Bulldog voor cystinestenen.
De berekeningen kunnen hebben meerdere locaties en daardoor verschillende symptomen veroorzaken, zijn ze te vinden in de nier, de blaas of bezig met de urethra. Wanneer ze zich in de urethra bevinden, voorkomen ze de afgif.webpte van urine. De hond probeert dan te plassen maar zonder succes (denk eens aan hoe het moet zijn om naar de wc te willen maar je enkele uren in te houden met een blaas die zich blijft vullen…), het is dan een kwestie van in een noodgeval moet het obstakel zo snel mogelijk worden verwijderd om schade aan de blaas en de nieren te voorkomen.
Berekeningen, afhankelijk van hun locatie, zullen op verschillende manieren worden beheerd: medicatie om de stenen op te lossen, een operatie om ze te verwijderen … Honden die urinestenen hebben gehad, moeten een specifiek dieet volgen om hun vorming te voorkomen.
Nierfalen
Er zijn 2 vormen van nierfalen, acuut of chronisch. Tijdens een acute episode, nier verliest plotseling zijn vermogen om te filteren. Wanneer het op tijd wordt behandeld, kan nierfalen omkeerbaar zijn. Zijn oorsprong zijn gevarieerd: gif.webptig, parasitair, obstructie door stenen… en de symptomen die niet altijd gemakkelijk te signaleren zijn: spijsverteringsstoornissen zoals braken/diarree, vermoeidheid, verlies van eetlust, sterke adem … De behandeling zal bestaan uit het goed doorbloeden van de nieren door het verstrekken van vocht door middel van vochttherapie ( rehydratatie via veneuze weg bijvoorbeeld).
De tweede vorm, dwz chronische nierziekte kan een acute episode volgen of gewoon verschijnen als de hond ouder wordt. De chronische vorm evolueert op de lange termijn, de symptomen blijven in het begin vaak onopgemerkt, daarna drinkt het dier veel (en plast dus veel), eet minder en valt daardoor af. Andere symptomen zoals bloedarmoede kunnen ook optreden - de hond is dan erg moe.
De hond zal een specifiek dieet moeten volgen en medicijnen moeten nemen om zijn nieren beter te laten werken.
urine vuil
Afhankelijk van de leeftijd van de hond zal de onreinheid niet dezelfde oorsprong hebben. Bij een puppy of een jonge hond is de onreinheid vaak te wijten aan een opvoedingsprobleem: onbegrip van waar de eliminatiezone zich bevindt, moeilijkheden om alleen te blijven, angsten, te vroeg spenen … Bij een volwassen hond kan de onreinheid (indien het was niet op jonge leeftijd aanwezig) kan te wijten zijn aan de aanwezigheid van steen of massa in de blaas bijvoorbeeld, maar het kan ook aansluitend zijn op sterilisatie door ovariëctomie bij de teef.
Wat oudere honden betreft, zijn incontinentie en nierfalen vaak de oorzaak van het probleem. U zult dan aan de dierenarts moeten uitleggen onder welke omstandigheden de rommelige episodes optreden: alleen thuis, in zijn mand…; als de urine een bepaalde kleur heeft: donker, roze…; en als ze een bepaald aspect hebben: plakkerig bijvoorbeeld.