Wat de omstandigheden ook zijn, niets kan u voorbereiden op het verlies van een hond. Veel meer dan een huisdier, deze kleine bal van vacht en liefde is een volwaardig lid geworden van de familie waar je met heel je hart van houdt. Helaas onvermijdelijk, het verwerken van zijn dood veroorzaakt nog steeds immens verdriet waar je mee om moet gaan om het te kunnen overwinnen en te rouwen.
Het verliezen van een hond kan zo'n hartverscheurende beproeving zijn dat sommige eigenaren het vergelijken met het verlies van een familielid of goede vriend. De empathie die honden hebben, hun vermogen om onze emoties te vangen, hun grenzeloze liefde, versterken alleen maar deze buitengewone gehechtheid die ons aan hen bindt. Rouw om je metgezel wordt daarom een noodzaak. Soms proberen we, op instigatie van de mensen om ons heen of door sociale conventies, de gevoelens van het verliezen van ons dier te omzeilen. Maar je verdriet begraven of proberen je geest bezig te houden om er niet aan te denken, zal alleen maar langer duren het rouwproces.
Je verdrietig, geschokt of eenzaam voelen is een normale reactie op het verlies van een geliefd huisdier. Het tonen van deze gevoelens betekent niet dat je zwak bent of dat je gevoelens niet op hun plaats zijn. Het betekent alleen dat je rouwt om een dier waar je van hield, en je hoeft je er niet voor te schamen. Voor echte genezing is het noodzakelijk om confronteer je verdriet en het actief beheren.
Treur om verder te leven
Het rouwproces verloopt slechts geleidelijk. Het kan niet worden geforceerd of overhaast en er bestaat niet zoiets als een onfeilbare methode. Iedereen gaat op een andere manier om met zijn verdriet. Sommige mensen beginnen zich binnen weken of maanden beter te voelen. Voor anderen kan de reis worden gemeten in jaren. Wat je rouwervaring ook is, het is belangrijk om geduld met jezelf te hebben en het proces op een natuurlijke manier te laten verlopen.
In het begin overheerst vaak verbazing. Een dof verdriet, een misverstand, de regelrechte afwijzing van deze tragische situatie. Een vorm van ontkenning van de werkelijkheid die in feite de eerste fase van rouw is, zoals getheoretiseerd door de psychiater Elisabeth Kübler-Ross.
De stadia van rouw:
- Ontkenning
- Woede
- Onderhandeling
- Depressie
- Aanvaarding
Niet iedereen doorloopt al deze fasen hetzelfde, en sommigen zullen ze niet in perfecte volgorde doorlopen. Door de psychiater zelf toe te geven, zijn de stadia van rouw niet lineair en een voorspelbare progressie moet niet worden verwacht.
Vaak is het schuldgevoel dat de plaats inneemt van woede wanneer een huisdier verloren gaat. Omdat we verantwoordelijk zijn voor de veiligheid en het welzijn van onze honden, vergezelt dit schuldgevoel ons, of het nu gaat om een geplande euthanasie na een langdurige ziekte of een plotselinge dood door een ongeval. We onderhandelen dan met het lot. Wat hadden we kunnen doen om dit te voorkomen? Was er een andere mogelijke uitweg? Helaas kunnen we niet alles controleren en het kan heel moeilijk zijn om te accepteren dat ondanks onze inspanningen, het onvermijdelijke op een dag toch zou zijn gebeurd.
Veel hondenbezitters die rouwen om hun metgezel, zeggen dat ze hun emoties voelen komen en gaan, waardoor ze zich afvragen of ze het verlies ooit zullen kunnen verwerken. We herstellen nooit echt van een verlies, want vergeten is onmogelijk, we leren er alleen maar beter mee leven. De enige manier om met verdriet om te gaan, is door het te ervaren en te accepteren.
Acties om u te helpen rouwen om uw hond
Om aan zijn zijde te zijn in zijn laatste momenten.
Als je de mogelijkheid hebt, zeker doen er zijn voor je hond aan het einde van zijn leven.
Ook al is het erg moeilijk, aanwezig zijn bij deze pijn is essentieel voor uw hond en waarschijnlijk de beste manier om u voor te bereiden op het rouwproces. Uw hond heeft u altijd als zijn beste vriend beschouwd en uw blik op dit moment zal ervoor zorgen dat hij de dood rustiger verwelkomt. En misschien zal zijn blik je helpen om dit wrede aspect van de levenscyclus gemakkelijker te verwerken.
Begrafenis voor uw metgezel
Rituelen voor eer de herinnering aan uw overleden dier kan helpen bij genezing. Dit is een kans voor jou en de leden van je familie om openlijk je gevoelens te uiten, om een laatste eerbetoon te brengen aan degene die al die tijd je leven heeft gedeeld. Zet conventies of degenen die denken dat het ongepast is om een begrafenis voor een huisdier te houden opzij en doe wat jij denkt dat goed is. U kunt crematie bijvoorbeeld gebruiken om een ceremonie te houden en de as van uw hond op elke gewenste manier weg te gooien. Houd ze bij je, strooi ze uit op deze heuvel waar hij graag rende of maak van ze de voedingsbodem voor een boom die ter ere van hem is geplant.
De crematie-oplossing is vaak de beste, omdat het niet altijd mogelijk is om uw hond te begraven, en het is hartverscheurend om hem af te leveren bij destructie. U kunt deze oplossing bespreken met uw dierenarts of rechtstreeks contact opnemen met een gespecialiseerd bedrijf zoals Esthima, dat in heel Frankrijk crematoria voor huisdieren heeft. Bij Ethima heeft u de mogelijkheid om uw huisdier na een simpel telefoontje rechtstreeks naar het dichtstbijzijnde crematorium te brengen of de zorg vanuit de dierenartspraktijk te laten verzorgen door het bedrijf. Ethima past zich aan uw behoeften aan en biedt drie soorten crematies (meervoud, referentie en privé) voor een ceremonie die bij u past.
Koester mooie herinneringen
Een gedenkteken voorbereiden, een boom planten ter nagedachtenis aan uw dier, een fotoalbum, herinneringen delen met uw dier of een tekst schrijven om hem te eren: al deze dingen kunnen de gelegenheid zijn om het leven van uw huisdier te vieren metgezel. Het onthouden van het plezier en de liefde die je met je huisdier hebt gedeeld, kan je helpen verder te gaan of op zijn minst gelukkige herinneringen in je geheugen te bewaren.
Communicatie
Zelfs voor iemand die liever niet bij zijn gevoelens stilstaat, communicatie is een sleutel tot rouwen. In staat zijn om je lijden onder woorden te brengen, is een grote stap in de richting van acceptatie. Als je denkt dat je vrienden en familie niet gevoelig zijn voor het verlies van een huisdier, zoek dan iemand die luistert. Communiceer met anderen die een huisdier hebben verloren.
Raadpleeg een speciaal forum, ga naar uw dierenarts of waarom niet naar een psycholoog, die van grote hulp kan zijn bij het omgaan met bepaalde gevoelens, zoals schuldgevoelens. Hij kan je helpen, bijvoorbeeld door je te vertellen dat, hoe hard of hoe hard je ook genomen hebt, je hond niet eeuwig had kunnen leven. Hoe dan ook, iemand anders die ook het verlies van een geliefd huisdier heeft meegemaakt, kan beter begrijpen wat je doormaakt en je daarom helpen rouwen.
Omgaan met het verlies van een hond als je kinderen hebt
Het verlies van een huisdier is vaak het eerste overlijden van een kind. Dit is je eerste kans om hem de cyclus van het leven laten begrijpen, om hem te leren omgaan met verdriet en pijn, die helaas de tegenhanger zijn van de vreugde die voortkomt uit de liefde van een ander levend wezen.
Veel kinderen houden heel veel van hun huisdieren, en sommigen kunnen zich niet eens herinneren dat ze een leven zonder hen hebben geleefd. De dood van een hond kan daarom des te traumatischer zijn en net als wij zal het kind moeten rouwen, ook al kent het de betekenis van het woord nog niet. Een kind kan boos zijn en iemand zoeken die verantwoordelijk is voor de dood van het dier.
Hij kan zich ook bewust worden van de sterfelijke aard van iedereen en daarom bang zijn dat andere mensen of dieren van wie hij houdt hem ook zullen verlaten. Hoe je omgaat met het rouwproces kan bepalen of de ervaring een positief of negatief effect heeft op de persoonlijke ontwikkeling van je kind.
Certains parents pensent qu'ils doivent essayer de protéger leurs enfants de la tristesse de la perte d'un animal de compagnie, soit en évitant d'évoquer la mort de l'animal, soit en proposant une autre version de ce qui s'est verleden. Hoewel deze aanpak de pijn op dit moment kan redden, is het niet zonder gevolgen voor de toekomst.
Doen alsof het dier is weggelopen of bijvoorbeeld in slaap is gevallen, kan het kind op dat moment in de war brengen en hij kan zich verraden voelen als hij eindelijk de waarheid te weten komt. Het is misschien het beste om eerlijk te zijn tegen kinderen en hen de kans te geven om op hun eigen manier te rouwen.